Kukułka i Wrona - Magdalena Wolff Recenzja #48

KUKUŁKA I WRONA to powieść przesycona słowiańskością, taką prawdziwą i wręcz namacalną. Taka naszą, rodzimą, niezbyt przesłodzoną i pełną strachu i mrocznych ostępów, gdzie za drzewem można spotkać Leszego i jego miłych lub mniej miłych kompanów.

Autorka przenosi nas do Jastrzębiego Gniazda, gdzie Wrena młoda kobieta jest świadkiem rzezi swoich ludzi. Zmuszona zostaje do ucieczki wgłąb ciemnego lasu, przed którym tak często ostrzegała ją matka. Tam Wrena znajdzie nie tylko schronienie, ale i wiele więcej. Przyjdzie jej się skonfrontować z mocami, o których nie miała pojęcia, pozna kto jest wrogiem, a kto przyjacielem oraz być może i jej serce odnajdzie ukojenie. Wrena musi zebrać siłę, aby odbyć swój rodziny gród i zawalczyć o przyszłość rodzimej wiary, której przyszłość wisi na włosku.

Kukułka i wrona porywa nas w wir wydarzeń od pierwszej strony. Styl autorki pozwala na przeniesienie się do świata Wreny dzięki pięknym opisom rzeczywistości i językowi. Jest on niesamowicie obrazowy, ale autorka nie przytłacza zbyt kwiecistymi opisami. Pani Wolff wykonała porządne badania i przedstawiła nam słowiańskich bogów i realia życia Sławian. Smaczku dodają intrygi polityczne, które w książkach uwielbiam. Raz poznajemy spiski i knucia na dworze władcy, a z drugiej zaś przenosimy się do chatki, gdzieś głęboko w głębi lasu i czujemy na plecach wzrok czarownicy. No bo waśnie! Nie zabrakło magii i wspaniałej Baba Jagi❤️, która mieszka w najprawdziwszym domku na nóżce i czaruje swoje straszne różności i lata na miotle po lesie. 

Mamy tu również nienachalny i powolny romans, który dodaje kolorytu całości. Nie jest przytłaczający, bo to nie romans jest tu najważniejszy. Jednak z ciekawością śledziłam jego rozwój i byłam ciekawa jak się skończy. Relacja "tej dwójki" została dobrze poprowadzona. Słowiańskość, polityczne knucia, magia, romans i Baba Jaga sprawiły, że ta książka to moja kolejna perełka tego roku. Myślę, że warto czekać na takie cudeńka wydawnicze.