Lidia Booklore

 No i tu dostajemy prawdziwą Sarę J. Maas! Taką przez którą płaczemy, taką przez którą pojawia nam się gęsia skórka i taką przez którą zakochujemy się na zabój w bohaterach. Trzeci tom wskakuje na zdecydowanie wyższy poziom niż dwie poprzednie. Tu akcja jest konkretna. Otrzymujemy coraz to więcej informacji na temat przeszłości Calaeny, jej dziedzictwa oraz samego kontynentu. Wiemy już mniej więcej jak działa magia i co sprawiło, że zanikła na długi czas. Intrygi znów się rozrastają, klaruje się kto jest sprzymierzeńcem, a kto jest wrogiem.  Dziedzictwo Ognia bardzo mocno skupia się na takich aspektach jak: przepracowanie straty, traumy oraz smutku po odejściu bliskiej osoby. Główna bohaterka ma przed sobą nie lada wyzwanie, ponieważ aby uratować tych, których kocha, musi uratować i uleczyć swoją duszę. Pomaga jej w tym pewien wojownik Fae, który ma za sobą stulecia wojaczki. Rowan to nowa postać i polubiłam go od pierwszego pojawienia się na kartkach powieści. Szczerze to czekałam na

Koronie w mroku daję mocne 3,5 gwiazdki. Pierwsze 200 stron po raz kolejny skupiło się na wątku kryminalno-łotrzykowskim. Calaena musi bronic tyłów króla i dbać o jego bezpieczeństwo. Dziewczyna dowiaduje się o rebeliantach, którzy chcą sprzeciwić się koronie. Nic jednak nie jest tym czym się wydaje. Intrygi rozrastają się, a mroczne moce sięgają coraz to dalej.  Pierwsza część książki nużyła i dłużyła mi się przez długi czas. Doszło do tego, że gotowa byłam sprzedać serię, bo bałam się, że nigdy jej nie pokocham. Jak bardzo się myliłam. Po tej nieszczęsnej połowie coś zaskoczyło, wraz z autorką wbiłyśmy się na odpowiedni tor i dalej historia już płynęła i stawała się coraz ciekawsza. Było coraz więcej magii i tajemnic przeszłości niż szukania zdrajców i rebeliantów. Calaena w tej części mierzy się w wielką stratą i popada w ogromny smutek. Widzimy przemianę dziewczyny, jej rozpacz i cierpienie. To jest jedna z mocnych stron pisarstwa Maas, niesamowite oddanie emocji bohaterów. Zmiana

 Rok 2020 jest rokiem debiutantów. Rzadko kiedy dawałam im szansę. Jednak teraz coś się zmieniło i postanowiłam im zaufać. Przecież każdy pisarz miał ten swój pierwszy raz.  Czas Niepogody jest książką niezwykłą. Przede wszystkim dlatego, że autorka w niecałych 300 stronach zaserwowała mi wszystko, co lubię w fantastyce. Dostajemy tu tajemnicę, akcję, ciekawie wykreowany świat oraz to co tygryski lubią najbardziej, czyli trochę nienachalnego romansu i złych bohaterów.  Sarune jest młodą akolitką zakonu Pana Światła. Wierzy w ideały i jedyne czego pragnie, to poświęcić swoje życie służbie. Wraz z innymi mieszkańcami Enklawy, Sar zażywa Insomnium- środek, który blokuje sny. Wszyscy wierzą, że dzięki specyfikowi są chronieni przed Tkaczami- istotami zrodzonymi z nocy.  Sielskie i spokojne życie Sar pęka niczym bańka, kiedy okazuje się, że jedna z akolitek znika w tajemniczych okolicznościach. Nic nie jest tym, czym się wydaje, kłamstwa i niedopowiedzenia wychodzą na jaw,  a niebezpieczeńs

  Jeśli szukacie fantastyki na nadchodzącą jesień, to proszę, oto ona! Przenieśmy się do najdalszych leśnych ostępów. Do miejsc zapomnianych przez ludzi i bogów. Tam, gdzie życie to walka, a przyszłości nie ma. Jest tylko tu i teraz... Takim miejscem jest Bermeld, wioska leżąca nad bagniskiem, które zdaje się nie mieć końca. Rytm wyznacza tu praca i wiara w stare bóstwa, które mają chronić mieszkańców przed potworami czającymi się w głębi. Jest również smok. Smok, który porywa dzieci, w tym małego Gassana. Smok, który nie jest tym, czym się wydaje być. Po latach nieobecności do wioski powraca Strażnik z jednym celem- chce on odnaleźć chłopca porwanego przez bestię z moczarów. Poszukiwania wiązać się będą z rozdrapaniem starych ran, przeszłości oraz przypomnieniem sobie o dawnych znajomościach, które teraz mogą być bardzo cenne. W początkowych rozdziałach styl autora jest senny i nieśpieszny. Czytelnik ma wrażenie, jakby był na bagnisku i nawdychał się oparów pochodzących z najgłębszych

KUKUŁKA I WRONA to powieść przesycona słowiańskością, taką prawdziwą i wręcz namacalną. Taka naszą, rodzimą, niezbyt przesłodzoną i pełną strachu i mrocznych ostępów, gdzie za drzewem można spotkać Leszego i jego miłych lub mniej miłych kompanów. Autorka przenosi nas do Jastrzębiego Gniazda, gdzie Wrena młoda kobieta jest świadkiem rzezi swoich ludzi. Zmuszona zostaje do ucieczki wgłąb ciemnego lasu, przed którym tak często ostrzegała ją matka. Tam Wrena znajdzie nie tylko schronienie, ale i wiele więcej. Przyjdzie jej się skonfrontować z mocami, o których nie miała pojęcia, pozna kto jest wrogiem, a kto przyjacielem oraz być może i jej serce odnajdzie ukojenie. Wrena musi zebrać siłę, aby odbyć swój rodziny gród i zawalczyć o przyszłość rodzimej wiary, której przyszłość wisi na włosku. Kukułka i wrona porywa nas w wir wydarzeń od pierwszej strony. Styl autorki pozwala na przeniesienie się do świata Wreny dzięki pięknym opisom rzeczywistości i językowi. Jest on niesamowicie obrazowy, a

MÓJ SZEF już za mną. Każdy romans/erotyk od Melissy Darwood sprawia, że serce bije szybciej, a nawet czasem łezka w oku się zakręci. Jak było tym razem z Panem Janem?  Na pewno gorąco i namiętnie, ponieważ autorka potrafi budować chemię między bohaterami. Nie zabrakło zabawnych scen i pocisków słownych, szczególnie od Marii- głównej bohaterki. Jej ironiczny charakter dodawał uroku. Mocną stroną książki jest poruszany w niej temat. Dzięki temu nie dostajemy kolejnego, oklepanego biurowego romansu. Melissa Darwood lubi uświadomić i nauczyć czytelnika czegoś nowego. To jest właśnie oryginalność stylu autorki.  ALE! Nie może być za słodko, jest ta przysłowiowa łyżka dziegciu. Chwilami miałam wrażenie, że powieść pisana była zbyt szybko. Zabrakło mi tego czegoś, co było w NIEZDOBYTEJ, tego momentu kulminacyjnego i oczekiwania na finałowe fajerwerki. Dostajemy zakończenie, ale jest ono trochę bez emocji. Relacja Jana i Marii rozwija się szybko i gwałtownie. Wydaje mi się, że to wszystko nast

 'Don't fuck with librarians, young lady. We know the power of words.' <3 Ostatni tom Kronik Nibynocy autorstwa Jay'a Kristoffa w końcu rozwiał wszelkie wątpliwości i dał odpowiedzi na wiele pytań, które nagromadziły się wraz z Bożogrobiem. Polecam oryginalny audiobook, bo lektor to złoto! Jaki był Bezświt? Na pewno pełen akcji i ciekawych zwrotów. Nie zabrakło specyficznego dla autora poczucia humoru i autoironii oraz przypisów, które świetnie oddawały klimat całoci i wprowadzały w świat. Kristoff konsekwentnie dążył do postawionego sobie celu, czyli totalnej rozpierduchy. Największym plusem finałowej części jest to, że autor postawił na kończenie wątków, nie bawi się w ich jeszcze większe zagmatwanie (tak jak zrobił to w drugim tomie, czyli Bożogrobiu) Jako czytelniczka byłam zadowolona z tego, że w końcu dowiem si wszystkiego o przeszłości Mii i jej familii; poznałam finał Czerwonego Kościoła i całego Cesarstwa. Mistyczny aspekt Bezświtu również mnie zadowolił. Op

 4,5/ 5✰ Prawdodziejka Susan Dennard, to powieść idealnie rozrywkowa. Mamy tu świetne dziewczyny złączone więzią przyjaźni, ciekawy system magiczny opierający się na działaniu różnych materii, intrygi polityczne, które dodają smaczku całości oraz mnogość przygód, które spadają na bohaterów. Jest również Krwiodziej, którego pragnę poślubić! Safiyę i Iseult poznajemy w nadzwyczaj niekorzystnym dla nich położeniu. Znów wpakowały się w tarapaty i starają się z nich jakoś wykaraskać. Wszystko szło nawet dobrze... aż do momentu, w którym to moc Safi została odkryta. Dziewczyna jest prawdodziejką, wiedźmą, która czuje kłamstwo. Dar cenny i poszukiwany przez imperia, które tylko czekają na sygnał do wojny. Niby podpisano Rozejm, ale wiadomo jak to w polityce bywa. Za długi czas pokoju nikomu nie służy. Dodatkowo na głowę Safi spada Krwiodziej, jedyny w swoim rodzaju mag krwi, piekielnie skuteczny i skupiony na jednym- znalezieniu dziewczyny i jej daru. Po prawicy Safi stoi jej najlepsza przyja

 Bardzo lubię kiedy fantastyka opowiada o losach żołnierzy, rzuconych w wir walki lub innych krwawych potyczek. Pamięć lasu jest jedną z takich własnie historii. Opowieść skupia się na kompanii dowodzonej przez młodego Asgera Sidorta. Ich zadaniem jest spacyfikowanie ludności zamieszkującej okoliczne lasy wsi Soli. Leśni, bo tak nazywani są przez mieszkańców brutale, którzy grabią, palą i mordują, zostawiając za sobą krwawe ślady. Zadanie wydaje się proste i szybkie do wykonania. Co może pójść nie tak? Sprawa komplikuje się już na początku, kiedy to burmistrz Soli zostaje bestialsko zamordowany, a wraz z nim inni mieszkańcy. Na dodatek dziwne pogłoski i legendy nie wydają się być do końca tylko historiami, którymi straszy się dzieci. Bohaterów Pamięci Lasu poznajemy stopniowo wraz z fabułą. To poznawanie jest powolne, skupione często na retrospekcjach. Każdy z nich ma swoją smutną, jak na żołnierza przystało przeszłość. Autorka bardzo zgrabnie nakreśla ich rys psychologiczny, całkowici

Będąc na urlopie postanowiłam, że ten czas spędzę z jakimś polskim autorem. Wybór był trudny, ale padło w końcu na Anetę Jadowską i Złodzieja Dusz- tom otwierający Heksalogię o Dorze Wilk. Zaskoczenie i przyjemność z lektury była tak duża, że postanowiłam od razu kupić trzy tomy w papierze.  O czym opowiada Złodziej Dusz? Toruń, miasto jak większość w Polsce, czym mogłoby się różnić? Ano tym, że w szeregach tamtejszej policji pracuje najprawdziwsza wiedźma- Dora Wilk. Kobieta zna się na swoim fachu i nie cacka się w tańcu. Trochę nerwowa, chwilami emocje ponoszą ją za daleko, ale w tym wszystkim jest szalenie skuteczna i łapie bandziorów na ulicach swojego miasta. Dzięki mocy, którą posiada, niektóre sprawy może w szybki sposób zakończyć. Dora ma swoje mieszkanie, cztery kąty, w których czuje się bezpiecznie i stabilnie. Takie życie jej odpowiada, do czasu.  Wszystko byłoby wspaniale, gdyby nie dziwne zniknięcia po drugiej stronie Torunia. Otóż tak, Toruń posiada swojego brata bliźniak

Chyba wszyscy pamiętamy wspaniałą animację studia Ghibli. Jej sukces był tak wielki, że większość zapomniała o literackim pierwowzorze. Jak on wypada? Wypada GENIALNIE! Styl autorki to czysta magia. Pani Jones nie pozwala nudzić się czytelnikowi, ponieważ ciągle coś się dzieje. Świetnie napisani bohaterowie, to wisienka na torcie. Kalcyfera i Hauru nie da się nie kochać, o samej głównej bohaterce Sophie nawet nie wspomnę. Młoda i piękna, zamieniona w staruszkę musi odnaleźć się w nowej sytuacji, walczyć z bólem starych kości i jeszcze zdjąć klątwę! Poza tym towarzystwo narcystycznego lowelasa Hauru nie pomaga, milczący demon ognia nie daje żadnych wskazówek, jak dziewczyna mogłaby pokonać czas. Nie jest łatwo, ale Sophie nie daje za wygraną. Wszystkie te składniki dają nam przecudowną powieść, której nie da się odłożyć. Dla wszystkich wielbicieli bajek i baśni! Polecam!

Cora Reilly jest autorką dobrze już u nas znaną. Za sprawą Serii Mafijnej, Cora rozgościła się na listach bestsellerów na dobre. Zachęcona wysokimi ocenami i chęcią spróbowania czegoś nowego, sięgnęłam po pierwszy tom tejże serii. Ten pato-romans, czytany w ramach guilty-readu nie był wcale taki zły. Złączeni honorem to opowieść o młodej Arii, córce jednego z najbardziej wpływowych mężczyzn w Chicago. Pomimo tego, że kobiety w mafii nie mogą wiele zrobić, Aria stara się walczyć o swoją niezależność. Najbardziej na świecie kocha swoje rodzeństwo i pragnie jedynie ich bezpieczeństwa. Nie jest jednak w stanie zmienić swojego przeznaczenia. Pewnego dnia jej los zostaje przypieczętowany- Aria ma wyjść za Lucę- najstarszego syna bossa mafii nowojorskiej. Plotki głoszą, że jest okrutnikiem i skręca karki na zawołanie. Ślub ma być sojuszem i gwarancją na umocnienie rodów. Aria z przerażeniem wyczekuje dnia ślubu, dnia, który zmieni jej życie. Czy będzie szczęśliwa u boku kogoś tak okrutnego?

Gołąb i wąż to nowość, na którą wielu czekało. Szturmem ta książka wdarła się w polskie czytelnicze progi. Piękna okładka, wiele wysokich ocen i piękne fanarty- wszystko to wskazuje na wspaniałą lekturę. Ale czy taka jest ona naprawdę? W tej historii poznajemy losy Lou. Czarownicy, która wyrzekła się swojej magii i uciekła z kowenu. Zaczęła żyć na własnych zasadach, parając się złodziejstwem. Poznajemy ja w chwili, kiedy usilnie pragnie zdobyć tajemniczy pierścień. Z drugiej strony mamy Reida- łowcę czarownic, który wierzy w swoją rację i rację Kościoła. Mężczyzna gardzi kobietami, które parają się magią, z wypiekami na policzkach podkłada ogień pod ich stosy. Los jednak chciał, że ta dwójka spotka się w dość nieoczywistej sytuacji, a wszystko zakończy się ich wspólnym ślubem. Czy łowca i czarownica są w stanie się dogadać? Czy połączy ich coś więcej poza nienawiścią? Czytając Gołębia i Węża czułam, że otrzymałam piękne pudełko, ale niestety bez czekoladek w środku. Czegoś tu zabra

Druga część Księżycowego Miasta rozpoczyna się zdecydowanie bardziej "akcyjnie". Bohaterowie natrafiają na coraz więcej poszlak, jednak te, zamiast prowadzić do wyjścia i rozwiązania tajemnicy śmierci Daniki oraz zagubionego Rogu Luny, prowadzą do ślepych uliczek. Ktoś kto stoi za całym zamieszaniem w Lunathionie wodzi Bryce i Hunta za nos. Na jaw wychodzi więcej szczegółów z życia przyjaciółki Bryce, o których pół-fae nie miała pojęcia. W tej części relacja Hunta i Bryce ulega zmianie. Rodzi się między nimi więź porozumienia i koleżeństwa. Są oni dla siebie oparciem i partnerami, którzy dążą do swoich celów. Widać, że Sarah J. Maas odrobiła zadanie i posłuchała fanów. Księżycowe Miasto, to już nie romans fantasy, a dobrze skonstruowane urban fantasty z elementem romansu. Brak tu wielkich miłosnych uniesień, o jakich można było przeczytać chociażby w Dworach. W KM są uczucia, są emocje i iskry między tą dwójką, ale nie wskakują one na pierwszy plan. Bo to śledztwo i tajemnic

Z Sarą J. Maas mam tak, że nawet jeśli napiszę o Fae obierających ziemniaki, ja i tak będę czytać to czytać z wypiekami na twarzy. W tej książce poznajemy piękną Bryce Quinlan, która jest bękartem, pół-człowiekiem i pół-fae. Prowadzi wesołe życie imprezowiczki i zadymiary wraz ze swoją najlepszą przyjaciółką Daniką Fendyr. Ta z kolei jest zmiennokształtną wilczycą, alfą swojej Watahy Diabłów. Życie tej dwójki płynie powoli i szczęśliwie, aż do jednej dramatycznej nocy, która zmienia życie Bryce w piekło. Po dwóch latach, emocje okrutnej nocy powrócą i dadzą o sobie znać. Razem z Archaniołem Huntem, Bryce będzie musiała rozwikłać zagadkę tajemniczych morderstw, w tym osoby jej bardzo bliskiej. Maas tą książką pokazuje, że nawet w urban fantasy czuje się, jak u siebie. Początkowe rozdziały są bardzo gęste. Czytamy o wielu rasach, artefaktach, historii lat minionych, a to wszystko wymieszane jest z nowoczesnością Księżycowego Miasta. Autorka lubi budować nowe światy i zaskakiwać przy tym

Rok, tyle czekał Abercrombie na półce, abym ponownie po niego sięgnęła. Nie chodzi o to, że za pierwszym razem mi się nie spodobało. Coś po prostu nie zaiskrzyło, ale styl autora, już po pierwszych rozdziałach bardzo przypadł mi do gustu. I wtedy wiedziałam, że to nie jest czas na tę książkę. Ale po roku, stało się. Znów sięgnęłam po Ostrze i zaskoczyło! Pierwszy tom Trylogii Pierwszego Prawa rozpoczyna się powoli. To taki typowy slow-burning, ale bez nudy. Dzieje się już od samego początku, kiedy to w bardzo trudnym położeniu poznajemy pierwszego z bohaterów- Logena Dziewięciopalcego, barbarzyńcę z dalekiej Północy. Walczy on o życie w dzikich i zimnych ostępach, po rozgromieniu jego drużyny. Z kolejnym rozdziałem poznajemy inkwizytora Sanda dan Gloktę, który bez skrupułów wyrywa zęby i obcina członki oskarżonym w swojej pracowni. Po kilku dalszych stronach poznajemy Jezela, młodzieńca pięknego i pysznego, który pragnie być bogaty i w sumie, to nie chce robić nic innego. Marzy mu się

Są autorzy i autorki, których biorę w ciemno. I pomimo pewnej schematyczności w powieściach, zawsze one działają na mnie tak, jak gdybym wróciła w dobrze znane mi miejsce. Taką autorką jest między innymi Brittainy C. Cherry(pisze romanse i powieści obyczajowe) Tym razem dostajemy piękną i wzruszającą historię Elli i Greya, dwójki zupełnie różnych uczniów liceum. Niby różnych, ale jak bardzo podobnych. Tę dwójkę łączy specyficzna więź, która towarzyszyć im będzie nawet po szesnastu latach. Bo są czasem między ludźmi takie emocje i wydarzenia, które kształtują ich na zawsze. Elli pomaga Greysonowi, a on jej. W pewnym momencie, ich ścieżki rozchodzą się i każdy żyje swoim życiem. Jednak los chciał żeby znów się odnaleźli i pomogli sobie. Ta książka opowiada o najprawdziwszej przyjaźni, ciężkich momentach i o tym, że czasem potrzeba czasu na poskładanie tego, co się popsuło. Pomimo ciężkich tematów książka nie ocieka dramatyzmem, a autorka nie strzela nas po twarzy smutkiem i żalem. "

Dziś parę słów o książce dzięki której rozpoczął się mój minimaraton z romansem i obyczajówką. Tak czasem jest, że trzeba się zresetować i dać porwać lekturze bardzo niezobowiązującej. "Jego przesyłka" w stu procentach spełniła swoje zadanie: dostarczyła mi śmiechu i odstresowania. Książka to taki toaletowy jednostrzał:D liczy niecałe 300 stron i czyta się ekspresem dzięki lekkiemu stylowi Penelope Bloom. Akcja rozpoczyna się w momencie, kiedy główna bohaterka Lilith odbiera paczkę ze skrzynki pocztowej. Wszystko byłoby super, gdyby listonosz nie pomylił jej przesyłki z tą sąsiada... Jakie było jego zdziwienie (tego zabójczo przystojnego sąsiada Liama), kiedy okazało się, że zamiast kart kredytowych dostał... No właśnie i tu się zaczyna zabawa. Bohaterowie są dobrze wykreowani, autorka do końca jest konsekwentna w ich budowaniu i utrzymaniu ich charakterów. Bo wiadomo, czasem w tego typu książkach autorzy lubią być niekonsekwentni. Historia toczy się szybko, są zabawne momen

Dziś parę słów o książce Samanthy Young "Ostrożnie z miłością" W czasie powrotu do Bostonu, który nie należał do najprzyjemniejszych, Ava natyka się na lotnisku na pewnego Szkota,który w swoim obyciu jest niesamowicie chamski i niemiły. Traf chciał, że nawet w samolocie przyszło im dzielić miejsce koło siebie. Ponowne spotkanie tej dwójki kończy się wspólną nocą i zapomnieniu o wszystkim. Ale znów traf chce żeby ta dwójka się spotkała. Takie spotkania i wspólnie spędzony czas umacnia ich relację, której obydwoje do końca nie rozumieją i nie akceptują. Czy wyjdzie z tego coś więcej? Czy miłość odnajdzie Avę i Caleba? "Ostrożnie z miłością" to moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Słyszałam o niej wiele dobrego i stwierdziłam, że czemu by nie spróbować. No i już na początku pojawiły się schodki. Tak jak Pani Young ma lekki i przyjemny styl, tak sama historia nie przypadła mi do gustu. Byłam pewna po opisie, że wszystko skupi się na takich normalnych ludziach, a nie zn

Melissa Darwood w pięknym stylu weszła w drugi tom niesamowitej górskiej serii "Niezdobyta". W tej części autorka serwuje nam istny rollercoster! Sytuacja między Julką a Jeremim wchodzi na inny poziom. Jak wiadomo nie od dziś relacja damsko-męska, która ma być "bez zobowiązań" nigdy nie wychodzi. Można się starać i robić uniki, ale i tak kończy się tak samo- ktoś się w końcu angażuje i dupa. Julka w drugim tomie bardzo zyskała w moich oczach. Z miękkiej pierdoły przeistoczyła się w silną dziewczynę, która mimo potknięć, nie daje za wygraną i pragnie osiągnąć zamierzony cel. Dalej ma swoje wady, ale walczy z nimi i dzielnie zagryza zęby. Myślę, że wiele z nas może się z nią utożsamić. Jej zmiana nie wpływa jednak na jej cięty język i mocny żart. Jeremi natomiast jest skupiony na swoim marzeniu- zdobyciu K2 zimą. Jego determinacja niesamowicie oddana jest w książce. Sceny, w których opowiadał o swoich dokonaniach, były przejmujące. Relacja tej dwójki w pewnym momencie

No mercy, Mercy! Niestety, nie podeszło. Ta książka była strzałem w twarz. Zachęcona po wielu pozytywnych ocenach, stwierdziłam, że chciałabym spróbować z kolejną serią urban fantasy. Padło na Zew Ksiezyca. No i się zaczęło: -płaska fabuła i bohaterowie bez polotu. Styl autorki boli. Nie ma klimatu, budowania napięcia, nic tu nie ma -brak riserczu. Serio pani Briggs, widziała pani śniadych, czarnowłosych Słowian? -samce Alfa, które są już tak męskie, że bardziej się nie da. Oczywiście główna bohaterka nie wie, czy wybrać jednego czy drugiego, bo obaj są tacy wspaniali! -Mercy Thompson kreowana jest na taką, którą trzeba lubić. Jest taka fajna, ma wielu przyjaciół i jest też niezależna, bo przecież jest mechanikiem samochodowym. W rzeczywistości każdy jej ruch musi być zgodny z tym co mówią samce Alfa. Ta hierarchia jest żenująca. Mercy nie ma charakteru, niby się stawia, coś próbuje, ale ni huhu nie wychodzi -autorka ma bardzo amerykańskie podejście do pewnych kwestii. Wszystko pisane

Ta książka zasługuje na milion gwiazdek! Nie wiem, jak Brandon Sanderson to robi (w sumie to przestałam się nad tym zastanawiać), ale każda jego powieść mnie rozbraja i zostawia z opadniętą szczęką! Tym razem autor nie skupił się na kolejnej powieści z Cosmere, a postanowił, że stworzy coś nowego. No i tak dostaliśmy Do Gwiazd/Skyward (Seria Cytonic). Spensa to młoda dziewczyna z wielkimi ambicjami. Nie pragnie niczego innego, jak zostać pilotem i niszczyć okrutnych Krelli- rasę obcych, która atakuje planetę i dąży do jej zagłady. Niestety, życie Spensy, jako córki największego tchórza nie ułatwia jej spełnienia swojego marzenia. Niestety, siły Krelli powiększają się i każdy pilot jest na wagę złota. Dramatyczna sytuacja pozwoli jej sięgnąć gwiazd i osiągnąć to czego pragnie. Od czego zacząć moją pieśń pochwalną? 1. Świat- Sanderson znany jest z tego, że jego rzeczywistości są wspaniale przemyślane i bardzo kompletne. Nie ma dziur i błędów. Wszystko jest zaprojektowane, jak sprawnie

Nie umiem być wobec tej serii krytyczna! ❤️ Tym razem przenosimy się na Bliski Wschód, gdzie do życia budzi się drugi z Jeźdźców Apokalipsy- Wojna. Kiedy upada Jeruzalem do Miriam dociera to, że to co kocha i ceni nigdy nie wróci. Ulice jej miasta spływają krwią... Podczas poszukiwania schronienia i miejsca dla siebie zwraca ona uwagę samego Wojny, który postanawia ją ocalić, nazywa swoją żoną i postanawia zabrać ją do swojego obozu. Tam Miriam zmuszona będzie do oglądania upadku świata i poddania się Jeźdźcowi, który uwaga ma nekromancką moc! Ja nie wiem autorka to robi, ale seria o Jeźdźcach zdobyła moje serce drugi raz. Sięgając po tę książkę, czuję się, jakbym oglądała ulubiony film albo serial. W tym tomie mamy trochę poważniejszy ton. Brak tu dowcipu jedynki i lekkiego sznytu. W "Wojnie" więcej jest powagi, dramatu i trudnych wyborów. Autorka pokusiła się o ciężkie tematy, m.in. problem związany z uchodźcami. Ponadto autorka zostawia czytelnikiem z wewnętrznym pytanie

The Traitor Queen, drugi tom Królestwa Mostu autorstwa Danielle L Jensen okazał się absolutną cudownością❤️ Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się, że uda się autorce przebić jedynkę. Ale jak bardzo się myliłam! Druga część obfituje w akcję, dużo akcji! Dostajemy więcej intryg i knucia. Relacja między głównymi bohaterami to czyste złoto. TTQ budują przede wszystkim drugoplanowi bohaterowie, o których mam nadzieję, że jeszcze usłyszymy w kolejnych książkach Jensen. Dzięki nim historia nie jest płytka. Każdy z bohaterów ma swoje miejsce w książce, naprawde cięzko jest któregoś z nich nie lubić. Drugi tom zaczyna się jakiś czas po wydarzeniach z Królestw Mostu, kiedy Aren zostaje pojmany, a Ithicana pozbawiona jest władcy i szansy na ratunek. Lara postanawia za wszelką cenę odbić męża, wiedząc, że nie ma co liczyć na jego szacunek i zaufanie. Postanawia zwrócić się o pomoc do każdego, kto zechce jej w tym pomóc. Jej celem staje się również zemsta na okrutnym ojcu i uwolnienie jej lu

"Zima czarownicy", to ostatni już tom Trylogii Zimowej Nocy Katherine Arden. Aż żal, że to już koniec, ale wszystko co dobre, kiedyś musi się skończyć. Przyszedł czas na pożegnanie się z bohaterami. Trzeci tom rozpoczyna się od momentu, kiedy Moskwa spłonęła, a Wasia musi odpierać ataki z każdej strony. Bez mocy i pomocy Morozki dziewczyna sama musi sprostać złu, które ogarnęło Ruś. Na domiar złego, jej stary nieprzyjaciel Niedźwiedź ma się dobrze i swoją mocą omamia Konstantego, który zaślepiony rządzą zemsty pragnie ujrzeć Wasię płonącą na stosie. Droga do odzyskania równowagi i ładu na Rusi wiedzie przez najdalsze północne krainy, zapomniane jeziora utkwione w sercu mrocznego boru oraz Kulikowe Pole, na którym rozegra się jedna z najważniejszych bitew. Katherine Arden w przepiękny sposób zamknęła historię Wasi. Zima Czarownicy pełna jest magicznych opisów przyrody i otaczającej rzeczywistości. Wraz z bohaterami przemierzamy bezkresne krainy snu i zapomnienia, mroczne las

Są książki, po których się płynie. Taka jest właśnie Córka lasu. Opowieść tej młodej dziewczyny przenika czytelnika, chwyta za serce i na zawsze się w nim pozostaje. Sorcha jest dziewczynką o niebywałych umiejętnościach. Kocha naturę i zioła, dzięki którym może pomagać chorym i potrzebującym. Wychowywana wraz z sześcioma braćmi, jako najmłodsza żyje pośród gęstego lasu. Siedmiorzecze to kraina niezwykła. Żaden normalny śmiertelnik nie ma tam dojścia. Czasami pośród drzew można dostrzec tajemnicze istoty, które pilnują ziemi. W tak idyllicznym miejscu powoli płynie czas. Jednak wraz z nastaniem nowej macochy- Lady Oonagh pokój i ład w Siedmiorzeczu zostaje zniszczony. Moc wiedźmy z Moczarów sięga głęboko. Lord Colum- ojciec rodzeństwa zostaje omamiony, a kobieta z każdym mijającym dniem, podporządkowuje sobie dwór, mieszkańców, a na sześciu braci rzuca okropne zaklęcie. Sorcha staje przed ogromnym zadaniem, ponieważ tylko ona może złamać złego ducha. Wszystko to będzie wymagało od niej

Po wspaniałej Wybranej, biorę wszystko w ciemno od Naomi Novik. Kiedy wyszła Moc Srebra nie zastanawiałam się długo, wiedziałam, że muszę czym prędzej przeczytać nowe od Novik❤️ W Mocy srebra skupiamy się na losach trzech bohaterek. Pierwsza z nich - Mirjam, to młoda żydówka, która mieszka wraz z rodzicami. Dziewczyna ma smykałkę do interesów, co pozwala jej na odbudowanie pozycji ojca, który doprowadził do upadłości swój interes. Mirjam twarda ręką odbiera należności od dłużników i pomału odzyskuje, to co jest jej. Pewnego dnia dziadek dziewczyny postanawia ją wesprzeć i pożycza jej srebrne kopiejki. Długo nie czekając Mirjam oddaje dług, z nawiązką w złocie. Informacja o dziewczynie, która zamienia zimne srebro złoto szybko trafia do uszu Starzykowego króla pod górą. Zimowy król ma swoje własne cele, które pragnie osiągnąć i postanawia wykorzystać Mirjem. Kolejną bohaterką jest Irina, która dzięki magicznemu srebru zostaje carycą. Jednak życie na carskim dworze okazuje się horrorem

Kiedy książka wciąga tak mocno, że kończysz ją w jeden dzień, wiedz, że coś się dzieje. Niezdobyta Melissy Darwood to dowód na to, że można pisać piękne historie bez wyidealizowanych i słodkopierdzących bohaterów. ❤️ ❄️Całość mogłaby zdawać się znajoma i banalna, ale autorka pisząc Niezdobytą sięgnęła po nowe tematy i inaczej poprowadziła fabułę. Bohaterowie są cudowni, nie przerysowani i sztuczni. Z Julią możemy się porównać. Pokochałam ją od pierwszej strony, kiedy rzucała tekstami, że nie znosi wysiłku fizycznego ❤️Julia nie ma lekkiego życia, ledwo wiąże koniec z końcem, a wymarzona praca dziennikarki wcale nie jest taka kolorowa. Jej artykuły, które dalekie są od tych popularnych, często dotykają trudnej tematyki nie znajdują poklasku i uznania wśród czytelników i grupy redakcyjnej. Nadarza się jednak okazja, aby zmienić sytuację. Kulka dostaje zadanie- ma napisać książkę o pewnym mężczyźnie, który pragnie samotnie zdobyć szczyt. Nie będzie to jednak proste, ponieważ JJ nie ma zam

Zdarza się czasem tak, że człowiek pomimo wielkich chęci nie jest w stanie pokochać czegoś, co tak bardzo kochają wszyscy. Tak było tym razem ze mną i moją przygodą z autorką Holly Black. Kiedy został wydany Okrutny Książę, fani fantasy YA rzucali się dosłownie na tę książkę, pożerając ją w dzień i zakochując się bez opamiętania. Też tak chciałam, ale nie wyszło. Drugi tom, czyli Zły Król był nieco lepszy od jedynki, bo dostaliśmy więcej akcji, intryg i zawiłości. No i koniec był naprawdę na plus. Przyszedł w końcu czas na trzeci tom i niestety. Tutaj wszystko zawaliło się już na początku. Główna bohaterka wraca do świata ludzi, jest smutna faktem, że jej mąż wyrzucił ją z królestwa. Kto by nie był? Okazuje się jednak, że i po ludzkiej stronie nie dzieje się dobrze. Elfy, które żyją w świecie niemagicznym są pożerane przez tajemniczą istotę. Jude z braku pieniędzy i zwyczajnej nudy postanawia przyjąć zlecenie i odszukać mordercę magicznych istot. Na domiar złego do domu Jude wraca jej

Kiedy kurz już opadł, przyszedł czas na podsumowanie drugiego tomu przygód Mii Corvere. Jay Kristoff zaczyna z wysokiego pułapu, bo już na początku dostajemy wartką akcję. Po wydarzeniach z pierwszego tomu, kiedy Mia zostaje Ostrzem Pani Od Błogosławionego Morderstwa i nie każdy zgadza się z tą decyzją, autor brnie w sekrety i tajemnice. Wbrew pozorom, końcówka jedynki zostawia czytelnika z masą niedopowiedzeń. W Bożogrobiu wcale nie jest inaczej! W tej części Mia zostaje poddana wielkiej próbie, bo to w co wierzyła najmocniej okazuje się jednym wielkim kłamstwem i to na kłamstwie opiera się cała Republika. Czerwony Kościół ma swoje motywy, którymi się kieruje i daleko im do tego, co obiecują młodej adeptce. Mia nie mogąc już ufać Duchowieństwu, skupia się na swoim życiowym zadaniu- pomszczeniu śmierci swoich rodziców. Aby dokonać dzieła, dziewczyna oddaje się do niewoli i wybiera drogę Gladiati, porzucając tym samym Kościół. Jej celem stają się doroczne Igrzyska, podczas których w sz

Czas wrócić do starej i mrocznej posiadłości de Vincentów. Po zawiłych akcjach i niektórych sekretach, które rozwiązały się w pierwszej części, czas na kolejną porcję wrażeń. Tym razem historia skupia się na środkowym z braci de Vincent- Gabrielu. Mężczyzna jako jedyny z całej trójki uważany jest za tego, które ma dobre serce i jest najłagodniejszy. Jednak i on ma swoją mroczną stronę i wiele tajemnic, których strzeże. Nicolette Beson, to młoda kobieta po studiach, która pomału układa sobie przyszłość. Plany te jednak muszą poczekać. Wraz z chorobą swojej matki, Nikki rzuca wszystko i postanawia wrócić do domu i pomóc rodzinie w trudnym czasie. Wiąże się to również z przejęciem pracy swojej mamy- jako pomoc w posiadłości de Vincentów, w miejscu w którymi Nikki jako nastolatka przeżyła największy zawód swojego życia... Spotkanie po latach sprawi, że dawne tajemnice i niedomówienia wyjdą na jaw, zmieniając bezpowrotnie porządek panujący w posiadłości de Vincentów. "Gabriel"

2020 otwieram wraz z Innymi od Anne Bishop. Trzeci tom nie uległ "klątwie kolejnej części". Bishop mocno trzyma poziom i dostarcza czytelnikowi nowych wrażeń i pełnych zwrotów akcji. Trzeba jej przyznać, że umie pisać dobrze i w taki sposób, że człowiek po odłożeniu książki myśli, co tam się dalej stanie. Meg Corbyn po zamieszkaniu na Dziedzińcu i zaprzyjaźnieniu się z Innymi, stara się ułożyć sobie życie. Wraz z Simonem, Vladem i ludzkimi przyjaciółkami rozumie coraz lepiej swoją naturę wieszczki. Nazywana teraz Pionierką, ma za zadanie pomóc innym dziewczynom (które również jak ona posiadają dar wieszczenia z krwi) złożyć sprawy do kupy i przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości bez klatek i Kontrolera, który wykorzystywał ich dar dla pieniędzy. Na samym Dziedzińcu ludzie i Inni starają się obudować, to co zostało zszargane. Nie pomaga w tym rozwój ruch społecznego Ludzie Nade i Ponad Wszystko i tajemniczy przywódca tego ruchu. Na domiar złego Thaisii grozi głód, a widmo

Wyobraźmy sobie, że przenosimy się na najdalsze tereny Rusi, na których przez większą część roku jest ciemno, a zimny wiatr uderza w okiennice. W takie chłodne wieczory stara niania- Dunia opowiada najmłodszym opowieści i bajki, w tym o tajemniczym Mrozie. Mieszkańcy wioski położonej przy wielkim i głębokim lesie, wiedzą doskonale, że szczęście ich domów i rodzin zależy od szacunku, jaki okazują domowym duchom. To nic niezwykłego, kiedy na progu domu można znaleźć chleb lub ser. Za pomoc duszków trzeba się odwdzięczyć. Pewnego wieczoru bojar- Piotr Władimirowicz traci żonę. Zostaje sam z dziećmi i nowo narodzoną córeczką Wasią. Po kilku latach przywozi do domu nową wybrankę- Annę. Kobieta jest bardzo bogobojna i nie uznaje wioskowych zabobonów. Na domiar złego do wsi przybywa młody i żarliwy pop, który pragnie zmienić myślenie mieszkańców i wyplenić wielowiekowe wierzenia ludowe. Wraz z nastaniem nowego porządku, we wsi zaczynają dziać się coraz to gorsze rzeczy, tajemnicze widmo wyglą